İçimi titreten bir sestir her gün. 

Saat her çalışında tekrar eder: 

'Ne yaptın tarlanı, nerede hasadın? 

Elin boş mu gireceksin geceye? 

Bir düşünsen yarıyı buldu ömrün. 

Gençlik böyledir işte, gelir gider;

Ve kırılır sonra kolun kanadın; 

Koşarsın pencereden pencereye.' 


Ah o kadrini bilmediğim günler,

Koklamadan attığım gül demeti, 

Suyunu sebil ettiğim o çeşme, 

Eserken yelken açmadığım rüzgâr

Gel gör ki, sular batıya meyleder,

Ağaçta bülbülün sesi değişti
, 
Gölgeler yerleşiyor pencereme;

Çağınız başlıyor ey hâtıralar.




Cahit Sıtkı Tarancı